Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Banasiewicz Sędziowie: Sędzia NSA Małgorzata Borowiec Sędzia del. WSA Iwona Kosińska (spr.) Protokolant st. asystent sędziego Małgorzata Ziniewicz po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 11 lutego 2014 r. sygn. akt II SA/Rz 1314/13 w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krośnie z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie skierowania na egzamin oddala skargę kasacyjną.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z dnia 11 lutego 2014 r., sygn. akt II SA/Rz 1314/13, po rozpatrzeniu skargi J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krośnie z dnia [...] października 2013 r., nr [...] w przedmiocie skierowania na egzamin, oddalił skargę.

W uzasadnieniu wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny przedstawił następujący stan faktyczny sprawy:

Samorządowe Kolegium Odwoławczego decyzją z dnia [...] października 2013 r. utrzymało w mocy decyzję Starosty Sanockiego z dnia [...] sierpnia 2013 r., nr [...] o skierowaniu J. K. na egzamin teoretyczny i praktyczny sprawdzający kwalifikacje w zakresie prawa jazdy kat. A, B, BE.

Organ I instancji, na podstawie art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym, uwzględnił wniosek Komendanta Wojewódzkiego Policji w Rzeszowie i w związku z przekroczeniem 24 punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego wydał decyzję o skierowaniu J. K. na egzamin teoretyczny i praktyczny w zakresie prawa jazdy kategorii A, B, BE. Organ pouczył również, że niepoddanie się sprawdzeniu kwalifikacji w terminie do 30 września 2013 r. spowoduje wydanie decyzji o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami. W uzasadnieniu wyżej wymienionego wniosku Komendanta Wojewódzkiego wskazano, że J. K. w okresie od 26 października 2012 r. do 28 marca 2013 r. wielokrotnie naruszył przepisy ruchu drogowego i za naruszenie tych przepisów otrzymał łącznie 27 punktów.

Nie zgadzając się z tym rozstrzygnięciem, J. K. złożył odwołanie, domagając się uchylenia w całości zaskarżonej decyzji. Przedkładając stosowne zaświadczenie, odwołujący się stwierdził, że po popełnieniu wykroczeń drogowych, za które otrzymał łącznie 27 punktów, odbył w dniu 6 kwietnia 2013 r. w Wojewódzkim Ośrodku Ruchu Drogowego w Krośnie szkolenie z zasad bezpieczeństwa ruchu drogowego, co na zasadzie art. 130 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym spowodowało zmniejszenie mu liczby punktów o 6 poniżej progu ustawowego. Odwołujący się podniósł, że z przepisów powołanej ustawy wynika zasada, że odbycie odpowiedniego szkolenia powoduje zmniejszenie liczby punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego, a jedyny od niej wyjątek dotyczy kierowcy w okresie 1 roku od dnia wydania po raz pierwszy prawa jazdy. Natomiast wprowadzenie jakiegokolwiek innego wyjątku wymagałoby istnienia przepisu rangi ustawowej. W związku z powyższym brak jest odpowiedniej delegacji ustawowej dla wprowadzenia przepisu § 8 ust. 6 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie postępowania z kierowcami naruszającymi przepisy ruchu drogowego (Dz. U. z 2012 r. poz. 488), zgodnie z którym odbycie szkolenia nie powoduje zmniejszenia liczby punktów otrzymanych za naruszenia przepisów ruchu drogowego wobec osoby, która przed jego rozpoczęciem dopuściła się naruszeń, za które suma punktów ostatecznych i podlegających wpisowi tymczasowemu przekroczyła lub przekroczyłaby 24. Dlatego też powołany przepis nie mógł zostać zastosowany w sprawie, w związku z czym po odbyciu szkolenia liczba punktów przypisanych J. K. uległa zmniejszeniu. Tym samym zarówno w dacie złożenia wniosku Komendanta Wojewódzkiego, jak i w dacie wydania decyzji J. K. nie przekroczył liczby punktów uzasadniającej skierowanie kierowcy na egzamin teoretyczny i praktyczny, a zatem Starosta winien wydać w sprawie decyzję odmowną.

Po rozpatrzeniu złożonego odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze stanęło na stanowisku, że nie może ono być uwzględnione. W uzasadnieniu organ II instancji wskazał, że zgodnie z art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy Prawo o ruchu drogowym kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji podlega osoba posiadająca uprawnienie do kierowania pojazdem, skierowana decyzją starosty na wniosek komendanta wojewódzkiego Policji, w razie przekroczenia 24 punktów otrzymanych na podstawie art. 130 ust. 1 powołanej ustawy, a zgodnie z art. 130 ust. 1 tej ustawy Policja prowadzi ewidencję kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego. Zgodnie z przyjętymi w sprawie ustaleniami przepisy te miały zastosowanie w stosunku do J. K. Organ odwoławczy wyjaśnił, że art. 130 ust. 3 umożliwia kierowcy wpisanemu do ewidencji, na własny koszt, uczestniczenie w szkoleniu, którego odbycie spowoduje zmniejszenie liczby punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego. Organ przyjął jednak, że przepis ten może dotyczyć tylko takiej osoby, której za naruszenie przepisów ruchu drogowego nie przypisano więcej niż 24 punkty karne. Odmienne odczytanie normy prawnej uniemożliwiałoby bowiem kontrolne sprawdzenie kwalifikacji kierowcy, a tym samym osiągnięcie celu w postaci dyscyplinowania i wdrażania kierujących do przestrzegania przepisów ustawy. Organ powołał się na § 8 ust. 6 przywołanego wyżej rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych, który w jego ocenie odpowiada treści upoważnienia ustawowego zawartego w art. 130 ust. 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym i nie sposób dopatrzeć się jego sprzeczności z ustawą. W szczególności przepis rozporządzenia nie stanowi wyjątku od zasady wyrażonej w art. 130 ust. 4 powołanej ustawy, gdyż unormowania te wzajemnie się uzupełniają i nie pozostają w zależności wyjątek od zasady – zasada.

Skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego złożył J. K., zarzucając naruszenie art. 130 ust. 3, w związku z art. 114 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym przez ich błędną wykładnię, polegającą na niewłaściwym zrekonstruowaniu treści normy prawnej wynikającej z powołanych przepisów i przyjęciu, że uczestnictwo w szkoleniu jeszcze przed skierowaniem przez Komendanta Policji wniosku, o którym mowa w art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b powołanej ustawy, nie może spowodować zmniejszenia liczby punktów karnych. Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz decyzji organu I instancji w całości i umorzenie postępowania. W ocenie skarżącego zachodzi konieczność zbadania zgodności z ustawą przepisu § 8 ust. 6 powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych. Skarżący podtrzymał argumentację, że brak jest delegacji ustawowej dla ministra, aby w drodze rozporządzenia rozszerzyć zakres ograniczenia w korzystaniu z uprawnień określonych w art. 130 ust. 3 ustawy prawo o ruchu drogowym na inne przypadki niż wymienione w tym przepisie. W związku z powyższym przepis rozporządzenia, jako niespełniający wymogów art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, nie powinien być stosowany. W konsekwencji, w ocenie skarżącego Starosta winien odmówić Komendantowi Wojewódzkiemu skierowania J. K. na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji i zauważając, że organy administracji nie posiadają kompetencji do oceny konstytucyjności przepisów rozporządzenia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z 11 lutego 2014 r., sygn. akt II SA/Rz 1314/13 oddalił skargę i wyjaśnił, że organy ustaliły na podstawie treści wniosku Naczelnika Wydziału Ruchu Drogowego KWP, że J. K. w okresie od 26 października 2012 r. do 28 marca 2013 r. za wielokrotne naruszenie przepisów ruchu drogowego otrzymał łącznie 27 punktów karnych. Ostatnie naruszenie miało miejsce w dniu 28 marca 2013 r. Już w odwołaniu od decyzji Starosty podniesiono, że J. K. w dniu 6 kwietnia 2013 r. odbył w Wojewódzkim Ośrodku Ruchu Drogowego szkolenie, co jego zdaniem spowodowało zmniejszenie liczby posiadanych punktów karnych poniżej progu ustawowego. W tej sytuacji Sąd I instancji wyjaśnił, że na podstawie art. 130 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym prowadzi się ewidencję kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego, zaś określonemu naruszeniu przypisuje się odpowiednią liczbę punktów w skali od 0 do 10 i wpisuje się do tej ewidencji. Przepis ten obowiązuje do dnia 4 stycznia 2016 r., a więc do dnia wejścia w życie art. 125 pkt 13 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz. U. z 2011 r. Nr 30, poz. 151). W myśl powyższego przepisu kierowca wpisany do ewidencji, o której mowa w ust. 1, może na własny koszt uczestniczyć w szkoleniu, którego odbycie spowoduje zmniejszenie liczby punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego. Nie dotyczy to kierowcy w okresie 1 roku od dnia wydania po raz pierwszy prawa jazdy. Jednocześnie, na mocy § 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie postępowania z kierowcami naruszającymi przepisy ruchu drogowego (Dz. U. z 2012 r. poz. 488, zwanego dalej rozporządzeniem), szkolenie, o którym mowa w art. 130 ust. 3 ustawy, organizuje dyrektor wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego według programu, który jest określony w załączniku nr 8 do rozporządzenia. Kierowcy wpisanemu do ewidencji po przedstawieniu przez niego zaświadczenia o odbyciu szkolenia lub otrzymaniu tego zaświadczenia od dyrektora wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego, właściwy dla miejsca zamieszkania ewidencjonowanego komendant wojewódzki Policji zmniejsza o 6 liczbę posiadanych punktów, odejmując je według kolejności wpisów, począwszy od wpisu odpowiadającego naruszeniu popełnionemu z datą najwcześniejszą, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6. Znaczenie decydujące w niniejszej sprawie ma treść § 8 ust. 6 rozporządzenia, który stanowi: odbycie szkolenia nie powoduje zmniejszenia liczby punktów otrzymanych za naruszenia przepisów ruchu drogowego wobec osoby, która przed jego rozpoczęciem dopuściła się naruszeń, za które suma punktów ostatecznych i podlegających wpisowi tymczasowemu przekroczyła lub przekroczyłaby 24.

Odnosząc powyższe regulacje do realiów faktycznych sprawy administracyjnej, Sąd I instancji stwierdził, że skarżący w chwili odbycia szkolenia przekroczył dozwoloną liczbę 24 punktów karnych. W tych okolicznościach odbyte przez Skarżącego szkolenie nie spowodowało zmniejszenia ilości punktów na podstawie art. 130 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Sąd orzekający podkreślił, że w świetle dominującego w orzecznictwie oraz doktrynie stanowiska powołany przepis rozporządzenia nie wykracza poza delegację ustawową i nie jest, jak twierdzi strona, sprzeczny z art. 130 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Na poparcie tego stanowiska Sąd I instancji przywołał odpowiednie podglądy doktryny oraz orzeczenia sądów administracyjnych.

W ocenie Sądu I instancji, wbrew stanowisku strony skarżącej organy obu instancji dokonały właściwej wykładni przepisów ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz § 8 ust. 6 rozporządzenia. Sąd podkreślił, że pogląd zawarty w wyrokach powołanych przez Skarżącego, a także w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 7 listopada 2013 r., sygn. akt II SA/Rz 722/13, należy uznać za pogląd odosobniony na tle wyraźnie dominującej obecnie linii orzecznictwa sądowoadministracyjnego. Reasumując, Sąd I instancji stanął na stanowisku, że Skarżący został prawidłowo skierowany na podstawie art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy Prawo o ruchu drogowym na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji – egzamin w zakresie prawa jazdy, z uwagi na przekroczenie 24 punktów karnych otrzymanych na podstawie art. 130 ust. 1 powołanej ustawy, zaś odbycie szkolenia pozostaje bez wpływu na legalność działań organów.

Skargę kasacyjną od tego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego do Naczelnego Sądu Administracyjnego złożył J. K.

Strona skarżąca zarzuciła kwestionowanemu rozstrzygnięciu naruszenie prawa materialnego, czyli:

- art. 130 ust. 3 w związku z art. 114 ust. 1 ustawy - Prawo o ruchu drogowym przez ich błędną wykładnię, polegającą na niewłaściwym zrekonstruowaniu treści normy prawnej wynikającej z powołanych wyżej przepisów i przyjęciu, iż uczestnictwo w szkoleniu jeszcze przed skierowaniem przez Komendanta Policji wniosku, o którym mowa w art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy - Prawo o ruchu drogowym, nie może spowodować zmniejszenia liczby punktów karnych,

- niewłaściwe zastosowanie w sprawie przepisu § 8 ust. 6 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 25 kwietnia 2012 r. jako sprzecznego z aktem ustawodawczym, z którego wynika delegacja i na podstawie którego został wydany, a zatem sprzecznego z art. 92 ust. 1 Konstytucji.

Mając powyższe zarzuty na uwadze, skarżący kasacyjnie wniósł o uchylenie w całości zaskarżonego wyroku oraz zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania podług norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej strona skarżąca przedstawiła argumenty na poparcie zasadności postawionych w skardze kasacyjnej zarzutów.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. z 2012 r. Dz. U. poz. 270, ze zm.) Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc pod uwagę z urzędu jedynie nieważność postępowania. W przedmiotowej sprawie nie zachodzą przesłanki nieważności postępowania określone w art. 183 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Naczelny Sąd Administracyjny kontroluje więc zgodność zaskarżonego orzeczenia z prawem materialnym i procesowym w granicach skargi kasacyjnej.

W niniejszej sprawie skarżący oparł skargę kasacyjną jedynie na zarzucie naruszenia przez Sąd I instancji przepisów prawa materialnego. Oznacza to, że stan faktyczny przyjęty za podstawę zaskarżonego wyroku jest ustalony prawidłowo i nie nasuwa zastrzeżeń.

Za całkiem bezzasadny uznać należało postawiony w skardze kasacyjnej zarzut naruszenia przez Sąd I instancji powołanych w skardze przepisów prawa. Zgodnie z art. 130 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. z 2012 r. Dz. U. poz. 1137, ze zm.) Policja prowadzi ewidencję kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego. Określonemu naruszeniu przypisuje się odpowiednią liczbę punktów w skali od 0 do 10 i wpisuje się do tej ewidencji. W myśl art. 130 ust. 2 powołanej ustawy punkty te usuwa się z ewidencji po upływie 1 roku od dnia naruszenia, chyba, że przed upływem tego okresu kierowca dopuścił się naruszeń, za które na podstawie prawomocnych rozstrzygnięć przypisana liczba punktów przekroczyłaby 24 punkty lub w przypadku kierowców, o których mowa w art. 140 ust. 1 pkt 3 ustawy, czyli dopuszczających się przekroczeń w okresie 1 roku od dnia wydania po raz pierwszy prawa jazdy - 20 punktów.

Wprowadzenie do porządku prawnego systemu punktowego za naruszenia przepisów ruchu drogowego miało na celu zdyscyplinowanie i wdrażanie kierujących pojazdami do przestrzegania przepisów ruchu drogowego oraz zapobieganie wielokrotnemu naruszaniu tych przepisów. Przekroczenie przez kierującego pojazdem 24 punktów w ciągu 1 roku od dnia pierwszego naruszenia powoduje określone konsekwencje. W takim przypadku kierujący pojazdem winien liczyć się z zatrzymaniem prawa jazdy (art. 138 ust. 1, w związku z art. 135 ust. 1 pkt 1 lit. b) oraz jak w rozpoznawanej sprawie skierowaniem na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji przewidziane w art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy Prawo o ruchu drogowym. Zgodnie z tym artykułem kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji podlega osoba posiadająca uprawnienie do kierowania pojazdem w razie przekroczenia 24 punktów otrzymanych na podstawie art. 130 ust. 1 tejże ustawy. Zgodnie natomiast z art. 130 ust. 3 powołanej ustawy kierowca wpisany do ewidencji, o której mowa w ust. 1, może na własny koszt uczestniczyć w szkoleniu, którego odbycie spowoduje zmniejszenie liczby punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego. Nie dotyczy to kierowcy w okresie 1 roku od dnia wydania po raz pierwszy prawa jazdy.

Z powyższego unormowania niezbicie wynika, że przekroczenie liczby 24 punktów uniemożliwia ich usunięcie. Konsekwencją naruszenia przepisów ruchu drogowego i przekroczenia limitu 24 punktów otrzymanych na podstawie art. 130 ust. 1 powołanej ustawy jest m.in. obowiązek poddania się kontrolnemu sprawdzeniu kwalifikacji w myśl art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b powołanej ustawy. Literalne brzmienie tego przepisu dowodzi, że przedmiotowe orzeczenie ma charakter związany. Samo rozstrzygnięcie oraz jego zakres nie zostało pozostawione swobodnemu uznaniu organu administracyjnego. Oznacza to, że w razie przekroczenia limitu punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego właściwy organ zobowiązany jest skierować osobę uprawnioną do kierowania pojazdem na sprawdzenie kwalifikacji. Organ ten nie jest jednak uprawniony do weryfikowania przypisanej kierowcy liczby punktów. Już z powyższego wynika, że wykluczone jest zmniejszenie liczby punktów poprzez odbycie szkolenia po przekroczeniu takiej ich liczby, jaka wiąże się ze wspomnianymi następstwami (tak wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 21 sierpnia 2013 r., sygn. akt I OSK 495/12, z dnia 22 marca 2011 r., sygn. akt I OSK 723/10, LEX nr 990279, z dnia 13 października 2011 r., sygn. akt I OSK 1721/10, LEX nr 1069603 i z dnia 16 kwietnia 2013 r., sygn. akt I OSK 2038/11, niepublikowany).

Kierowca wpisany do ewidencji może zgodnie z art. 130 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym na własny koszt uczestniczyć w szkoleniu, którego odbycie spowoduje zmniejszenie liczby punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego. Przepis art. 130 ust. 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym zawiera upoważnienie dla ministra spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrami transportu i sprawiedliwości do określenia sposobu punktowania i liczby punktów odpowiadających naruszeniu przepisów ruchu drogowego, warunków i sposobu prowadzenia ewidencji, programu szkolenia i jednostek do niego upoważnionych, liczby punktów odejmowanych z tytułu odbytego szkolenia oraz podmiotów upoważnionych do uzyskiwania informacji zawartych w ewidencji. Jednocześnie zauważyć należy, że w tym przepisie zostały określone kryteria, jakimi ma kierować się organ wykonawczy przy wydawaniu rozporządzenia. Są nimi dyscyplinowanie i wdrażanie kierujących pojazdami do przestrzegania przepisów ustawy oraz zapobieganie wielokrotnemu naruszaniu przepisów ruchu drogowego. Na podstawie upoważnienia ustawowego zostało wydane rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie postępowania z kierowcami naruszającymi przepisy ruchu drogowego (Dz. U. poz. 488), które weszło w życie w dniu 9 czerwca 2012 r. W jego § 6 ust. 1 pkt 4 stwierdzono, że organ prowadzący ewidencję usuwa z ewidencji punkty przypisane na podstawie wpisu ostatecznego w razie odbycia szkolenia, o którym mowa w art. 130 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym, z zastrzeżeniem § 8 ust. 4-6 tego rozporządzenia, kierowcy wpisanemu do ewidencji po przedstawieniu przez niego zaświadczenia o odbyciu szkolenia lub otrzymaniu tego zaświadczenia od dyrektora wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego. Właściwy dla miejsca zamieszkania ewidencjonowanego komendant wojewódzki Policji zmniejsza o 6 liczbę posiadanych punktów, odejmując je według kolejności wpisów, począwszy od wpisu odpowiadającego naruszeniu popełnionemu z datą najwcześniejszą. Jednak w § 8 ust. 6 rozporządzenia prawodawca stwierdził, że odbycie szkolenia nie powoduje zmniejszenia liczby punktów otrzymanych za naruszenia przepisów ruchu drogowego wobec osoby, która przed jego rozpoczęciem dopuściła się naruszeń, za które suma punktów ostatecznych i podlegających wpisowi tymczasowemu przekroczyła lub przekroczyłaby 24 punkty. Przepis zaś art. 114 ust. 1 pkt 1 lit. b powołanej ustawy wprowadza obowiązek poddania sprawdzeniu kwalifikacji kierowcy, który przekroczył liczbę 24 punktów otrzymanych na podstawie art. 130 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Przekroczenie wskazanej liczby punktów wywołuje konieczność wydania odpowiedniego skierowania osoby posiadającej uprawnienie do kierowania pojazdem w celu sprawdzeniu jej kwalifikacji.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z uprawnienia określonego w powołanym przepisie rozporządzenia mogą skorzystać tylko kierowcy, którzy przed przystąpieniem do szkolenia, o którym mowa w art. 130 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym, za naruszenie zasad ruchu drogowego otrzymali mniej niż 24 punkty. W przypadku przekroczenia tego limitu, odbycie przez kierowcę szkolenia pozostaje bez wpływu na liczbę uzyskanych punktów. Powołany przepis § 8 ust. 6 rozporządzenia spełnia zatem cel ustawy. W konsekwencji stwierdzić należy, że właściwe odczytanie treści przedstawionych regulacji ustawowych przy zastosowaniu wykładni systemowej i funkcjonalnej prowadzi do wniosku, że przepis § 8 ust. 6 rozporządzenia nie tylko odpowiada unormowaniom zawartym w art. 135 ust. 1 pkt 1 lit. g, art. 138 ust. 1 oraz art. 130 ust. 2 i 3 powołanej ustawy, lecz także realizuje wytyczne ustawodawcy co do treści aktu oraz kierunku regulacji i mieści się w granicach upoważnienia ustawowego z art. 130 ust. 4.

Postulowane w skardze kasacyjnej odczytanie przepisów ustawy i nadanie im takiej treści, zgodnie z którą kierowca mógłby w drodze odbycia szkolenia zmniejszyć liczbę punktów karnych po przekroczeniu limitu 24 punktów, niweczyłoby możliwość stosowania środka z art. 114 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym, a zatem osiągnięcia celu w postaci dyscyplinowania i wdrażania kierujących pojazdami do przestrzegania przepisów ustawy.

Skoro w dniu odbycia szkolenia suma punktów otrzymanych przez skarżącego kasacyjnie za naruszenia przepisów ruchu drogowego przekroczyła 24, to odbyte szkolenie nie mogło wywołać skutku, o którym mowa w art. 130 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Omawiany § 8 ust. 6 rozporządzenia wyraźnie wskazuje, że odbycie szkolenia nie powoduje zmniejszenia liczby punktów otrzymanych za naruszenia przepisów ruchu drogowego wobec osoby, która przed jego rozpoczęciem dopuściła się naruszeń, za które suma punktów ostatecznych i wpisanych tymczasowo przekroczyła 24.

Należy zatem przyjąć, jak zasadnie podniósł to Sąd I instancji, że zmniejszenie w trybie art. 130 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym liczby punktów w wyniku odbytego szkolenia może nastąpić tylko i wyłącznie w sytuacji, gdy przed rozpoczęciem takiego szkolenia przypisana kierowcy liczba punktów nie przekroczyła 24.

Oznacza to, że postawione w skardze kasacyjnej zarzuty naruszenia przez Sąd I instancji art. 130 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz § 8 ust. 6 rozporządzenia w sprawie postępowania z kierowcami naruszającymi przepisy ruchu drogowego uznać należy za nieuzasadnione.

Przedstawiona argumentacja prowadzi do wniosku, że sprawa co do istoty została prawidłowo rozpatrzona, a dokonana przez Wojewódzki Sąd Administracyjny ocena prawidłowości zaskarżonych decyzji odpowiada prawu.

Mając powyższe na względzie na podstawie art. 184 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. z 2012 r. Dz. U. poz. 270, ze zm.) Sąd orzekł jak w sentencji.